Drie jaar na hun debuut EP The Disappearing Act is hier postpunkband LUMER uit Yorkshire met haar eerste album: No Jury, No Prizes. Begonnen in 2018, omschrijven ze zichzelf als luid, opdringerig en soms behoorlijk vurig. Dat resulteert in een grotendeels grimmige plaat met een intensiteit vergelijkbaar met bands als Slaves en Shame. No Jury, No Prizes is een interessante verandering ten opzichte van de EP, die sterk beïnvloed was door The Fall. Ze komen ermee weg, omdat het overtuigd, check daarvoor de uitstekende songs als Dead Conversations en (het aan She Lost Control van Joy Division denkende) Crucify maar eens. Op de tweede helft van de plaat wordt het gas terug genomen en lijkt het zelfs dat de zon probeert door al het donkerte te komen (tevergeefs, dat wel). Met het The Smiths-achtige begin van Maybe Right als bijzondere afsluiter van een zeker niet verkeerde eerste langspeler. De productie laat hier en daar nog wat te wensen over, maar daar kan aan gewerkt worden.
Artiest: LUMER
Album: No Jury, No Prizes
Releasedatum: 18 april 2024 (Sour Grapes Records & Swish Swash Records)
Luisteren: Spotify