Music blog avant la lettre

Categorie: Albums Pagina 3 van 4

Tricklebolt terug met “Honey From The Sky”, met hulp van DeWolff, Birth Of Joy en Indian Askin

Vier jaar heeft het mogen duren, maar de Nederlandse psychedelische rockband Tricklebolt is terug. Vandaag verscheen Honey From The Sky – volgens band hun meest ambitieuze plaat uit haar 10-jarige bestaan. 

De plaat begon in 2021, met een band in de put. Vastgeroest in patronen en richtingloos over de te kiezen sound leek er een doodlopende straat in geslagen te zijn. De sleutel lag uiteindelijk buiten de oefenruimte, bij andere bands, in andere studio’s. Tricklebolt ging het land in en wist leden van bands als DeWolff, Temples, Birth of Joy, Death Alley en Indian Askin te strikken voor samenwerkingen. 

Het zeer overtuigende album Honey From The Sky, met song Scorpio als heerlijk hoogtepunt, documenteert in chronologische volgorde deze zoektocht van Tricklebolt, doordrenkt van 60s folk, psychedelia en een 70’s influenced rock-‘n-roll-geluid. Een perfecte soundtrack voor een roadtrip op een warme zomerdag. 

Live zien: 19 april in Leeuwarden (Neushoorn), 20 april in Uden (De Pul), 2 mei in Enschede (Metropool), 3 mei in Alkmaar (Victorie), 8 mei in Utrecht (Ekko), 2 juni in Tilburg (Little Devil), 28 juni in Lelystad (Corneel) en 18 juli op Zwarte Cross.

YouTube player

Opwinding in het intellectueel stimulerende en subjectieve

Het uit Leeds afkomstige L’objectif werd door zanger/gitarist Saul Kane en zijn beste vriend Louis Bullock opgericht toen ze nog maar 12 jaar oud waren. Ze glipten weg van toneelrepetities om te oefenen in de muziekruimte. Met Ezra Glennon (bas) en Dan Richardson (gitaar) erbij tekende de band als zeventienjarigen, met hulp van hun ouders, een eerste platencontract. Niet slecht voor vier vrienden die elkaar vonden in hun liefde voor jazz funk, hip-hop, punk en post-punk. Naast Morrissey, The Stone Roses en Arctic Monkeys, zegt de band ook inspiratie te vinden bij de schilders Basquiat en Francis Bacon en zoekt de “opwinding in het intellectueel stimulerende en subjectieve”. Het uitstekende The Left Side is hun tweede EP, nadat debuut Have It Your Way ze al in 2021 als One To Watch op de radar van The Guardian zette.

YouTube player

Nucleaire wapens en onze tijd op aarde

Met een hoes die enigszins doet denken aan de classic Who’s Next (1971) van The Who, presenteert het uit New York afkomstige The Thing hun nieuwe plaat The Thing Is. Het viertal haalt hoorbaar inspiratie uit de psychedelische rock en garagerock van de jaren ‘60, met haar scheurende vocalen, gruizige gitaren en lo-fi sound. Ga je iets minder verder terug in de tijd, dan kom je uit bij Black Rebel Motorcycle Club, (een vroege) The Black Keys en misschien ook wel een beetje in de buurt van The Strokes. Het in een maand opgenomen album markeert een belangrijk moment in de levens van de bandleden: ze hebben allemaal hun “normale” baan opgezegd om er vol voor te gaan. En die overgave en urgentie hoor je misschien ook wel in de 11 overtuigende songs. Single Midnight is een van de prijsnummers en ontstond na een gesprek over nucleaire wapens en het existentiële thema van onze tijd op aarde… 

YouTube player

Prachtige debuut EP van Stillfilms

Ergens op het snijvlak van bands als Slowdive, Daughter, Alvvays en The Sundays vind je de Amerikaanse nieuwkomer Stillfilms. Dan heb je het dus over veel reverb op de gitaren en teksten over de donkere facetten van het leven. Het shoegaze  / dreampop trio uit Californië bracht eind maart van dit jaar met Souvenirs From Underground hun debuut EP uit, met het sfeervolle Drag Me Down als opener. Het sterker Safe Bet vormt het hart van de vijf liedjes (al moet je afsluiter Spiraling zeker ook niet uitvlakken). Kortom: Veelbelovende band.

YouTube player

Woede en melancholie

Pixies, Breeders, Nirvana, en Weezer: bands die op het tweede album van het Oostenrijkse Baits nooit ver weg zijn. En die albumtitel mag je gerust omdraaien naar All Killer No Filler. Het kwartet uit Vienna, met Sonja Maier als charismatische frontvrouw, switcht op het aanstekelijke album gemakkelijk van gruizige garagerock (Don’t Care If It Hurts), naar punk (Sleep With You, Fucking Fake en Play God), via iets radio vriendelijkere rock (Hello My Love en Caught In A Bubble). Zelf omschrijven ze het geheel als “een perfecte samensmelting van woede en melancholie”. Thematisch gaan de songs over onderwerpen zoals gender, privilege en onrechtvaardigheden.

YouTube player

Angst en wanhoop van Generatie Z

Achter de naam Francis of Delirium schuilt Jana Bahrich, een muzikante uit Luxemburg. Solo begonnen, heeft ze met de Amerikaanse drummer Chris Hewett aan haar zijde een volwassen indierockgeluid gevonden. Vanaf 2020 weet ze met haar goed geschreven coming-of-age-liedjes, die de angst en wanhoop van Generatie Z over een onzekere toekomst belichamen, snel veel muziekliefhebbers te boeien. Ze ontving een nominatie voor een ESNS Music Moves Europe Award en mocht al openen voor acts als The 1975, Kings of Leon en Soccer Mommy. Overtuigen doet ze ook op deze eerste langspeler Lighthouse, met melodieuze liedjes als Real Love, First Touch, Want You en het steviger Blue Tuesday. Prijsnummer is de epische afsluiter Give It Back To Me. Zeer sterk debuut. (25 april live te zien in Rotterdam)

YouTube player

Terug in de tijd

Interessante plaat, dit derde album van het Amerikaanse Lo Moon, dat met haar 80s New Wave sound doet denken aan het rustige werk van Peter Gabriel, The Blue Nile, en het meest nog aan Talk Talk. Alle nummers op I Wish You More Than Luck, opgenomen in de studio’s van The War On Drugs en Modest Mouse, grijpen muzikaal terug naar de tijd waarin zanger/songwriter Matt Lowell als zestienjarige zijn artistieke stem ontdekte, gewoon thuis met een akoestische gitaar op schoot. Tekstueel gaat het voornamelijk over het achterlaten van familie, plaatsen, jeugd en relaties. Het levert een warme, nostalgische luisterplaat op, met het weemoedige When The Kids Are Gone als mooiste liedje. Leuk afsluitend 80’s feitje: Lo Moon gitarist Samuel Stewart is de zoon van Dave Stewart (Eurythmics) en Siobhan Fahey (Bananarama). Live zien kan op 11 november in Amsterdam.

YouTube player

Pagina 3 van 4

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén